Gülten Kaya, Ahmet Kaya’nın Kürt halkı konusundaki hassasiyetinin altında Kürt kimliğinin yatmadığını iddia ediyor. Gülten Kaya’nın eleştirilerinden en büyük nasibi ise medya alıyor.
Sanatçı kimliğiyle tartışılmaz, davranışlarıyla ise ‘tartışmalı’ bir isimdi Ahmet Kaya… 11 Şubat 1999’da ödülünü almak üzere katıldığı Magazin Gazetecileri Derneği’nin gecesinde, sahneye çıkıp “Kürtçe şarkı okuyacağını ve ezilen bir halkın sözcülüğünü yapacağını” söyledikten sonra, zamanın çarkı onun için tersine döndü. O an, Ahmet Kaya ve eşinin üzerine fırlatılan çatal, bıçakların şakırtısına karışan yuh sesleri, Serdar Ortaç’ın kendi şarkısından oracıkta uyarladığı “Bu devirde kimse sultan değil, hükümdar değil, padişah değil / Atatürk yolunda tüm Türkiye; bu vatan bizim, ellerin değil” sözleri tam da Aristo’nun ‘katarsis’ yani ‘boşalma’ kavramına denk düşüyordu.
O geceden sonra, hayatı boyunca ‘sakıncalı sözler’ söyleyen, kendine has öfkesiyle çaldığı bağlama ile ‘protest müzik’ denilen bir akımın temsilcisi olan Ahmet Kaya için yeni bir sayfa açılıyor; ‘istenmeyen adam’ 99 Haziran’ında bir daha geri dönemeyeceği Fransa yolculuğuna çıkıyordu.
Arkasında PKK fotoğrafıyla yurtdışında konserler verdiği ve Türkiye’yi kötüleyerek bölücülük yaptığı haberleri ‘Vay Şerefsiz’ başlığıyla manşetlere taşındı. Ona göre bir Kürt realitesinin görmezden gelinmesine bir tepki, karşı tarafa göre ise bölücülüktü yaptığı. 16 Kasım 2000’de dünya üzerindeki mecburî sürgüne konan ilahi noktayla bütün bu tartışmaların sesi de kısıldı. Ahmet Kaya’nın son yılları söz konusu olduğunda en çok sorulan soru hâlâ şu: Neden? Biz de ölümü üzerinden 7 yıl geçmesine rağmen hâlâ zihinleri kurcalayan bazı soruları eşine yönelttik. Kendisini ‘sosyalist’ olarak nitelendiren Gülten Kaya, bugün bile (Tatar Ramazan filminin müzikleri-TRT) sansürlenen eşine dair ‘neden’lerin cevaplarını Aksiyon’la paylaştı…
-Ahmet Kaya’sız geçen yedi yılı nasıl özetlersiniz?
Elbette hayatımın içi boşalmış oldu. Ama geriye kalan her şeyi derleyip toparladık, onu sevenlerle paylaştık. Ahmet Kaya kesintiye uğramadı o anlamda. Bu kadar geniş yığınlara ulaşmanın yanı sıra bu kadar büyük haksızlığa uğramış bir insan olması nedeniyle o süreci devam ettirmek gerekiyordu. Hayatımdaki boşluğu böyle doldurabildim.
-Onunla yaşamanın yolunu açtınız…
Başından beri şunu biliyordum: Tarih, bu haksızlığa doğru bir sayfa açacak. Ben sadece buna aracılık ediyorum. Ahmet Kaya üzerinden sürdürülen tüm o manipülasyonlara karşı… Bu ülkede bazı şeyler çok geç gerçekleşiyor. Bunun biraz erken başlatılması (Kürtçe tartışması) bir avantaj olarak görülebilir. Ahmet Kaya adına değil, Türkiye adına...
-Eşiniz yaşıyor olsaydı, medyadaki saflar yine bu kadar karşıt olur muydu?
Moda deyimle ‘bir kısım medya’nın rolü değişmezdi açıkçası. Değişmeyecek de… Onların varlığı, hayatı yönlendirmek üzerine kurulu. Onlar daimi olarak saldırı mevzisinde kalırlardı. Şu anda da durum değişmiş değil. Orada söz sahibi olanlar, bunu başkalarına da yapmıyorlar mı? Onları ürküten zaten Ahmet Kaya’nın ulaştığı güç. O güç çok önemli.
-Nasıl bir güç bu?
O bir duygu buluşması. Düşünce buluşmaları dağılabilir; ama duygu buluşmaları çok kalıcıdır. Onların gazetelerinin okuyucusundan fazla Ahmet Kaya’nın dinleyicisi var. Onların gazeteleri 500 bin satar, Ahmet Kaya’nın albümü 2 milyon satar. O nedenle Ahmet Kaya’nın gücü, onların gücünden çok daha büyük ve çok daha kalıcı.
AHMET KAYA ÖRGÜTSÜZDÜ
-Ahmet Kaya’yı neden kendi varlıklarını tehdit eden bir unsur olarak algıladılar?
Çünkü varlıkları, haksız bir temele oturuyor. Sanat çok önemli bir güçtür ve doğru icra edilirse siyaseti, medyayı sarsabilir. Ama Türkiye’de medya marifetiyle sanatı o kadar pespaye hâle getirdik ki! U2’nun solisti Bono, Bush’la bir araya gelip ondan 3. Dünya Ülkeleri’nin borçlarını silmesini talep ediyor. Afrika’daki aç insanlar için verdiği konserde 1 milyon insana hitap edip, iktidarın koltuğunu sallayabiliyor. Türkiye’de şöyle saçma bir algı var: Sanat ve sanatçı, siyasetle ilgili olmamalıdır. Dünyada böyle bir şey yok. Sanatın söyleyecek sözü vardır.
-Belki de halk, o ideolojik vurguyu sanatçının yapmasını istemiyor?
İdeoloji başka bir şey ama. Bu kelime durumu çok açıklamıyor. Toplumcu, gerçekçi sanatçılar, hayata hiç de ideolojik bakmak, örgütlü olmak zorunda değiller. Ama bir toplumsal duruşları olmak zorunda. Kötü giden her şeye muhalefet etmek zorundalar. Ahmet Kaya da ideolojik bakmazdı. Nitekim hiç örgütlü olmadı.
-Neden sürekli örgüt bağlantısı ile konumlandırıldı?
Çünkü toplumcu, ona sevgisinden vazgeçip karşı bir pozisyon aldı…
HEP ‘TÜRKİYE’YE GİDELİM’ DERDİ
-Sürgünde nasıl bir Ahmet Kaya vardı?
hepsi uydurma
Konu: ahmet kaya uydurma haber kurnanı 
Cuma Ara. 19, 2008 9:59 pm
